The show must go on Als je in de showbizz werkt, dan wordt vrolijkheid een tweede natuur. Je maakt entertainment en daarbij hoort een goede sfeer. Op het werk hou je je sterk. Deadlines moeten gehaald worden. De show moet er komen! De show must go on... Soms neemt die inspanning extreme vormen aan. Je bent ziek, maar toch moet de show er zijn. Iemand sterft in je omgeving, maar toch moet de show er zijn. No show is not an option. Hoe is het? Goed. Een ander antwoord is niet mogelijk. En hoe je je echt voelt, dat wordt diep weggestoken. Maar wanneer mag je dat dan uiten? Dat zwijgen en dat blije masker worden een tweede natuur. En dan sta je plots op een concert en dan zie je op het podium een held een mens worden. Breken, kwetsbaar worden. Verdriet. Tijdens amusement. In de show. Zo mooi en zo ontroerend. En dan besef je plots met hoeveel verdriet je zelf zit. Verdriet dat je nooit uitspreekt. Want als iemand vraagt hoe het is dan zeg je altijd 'goed'. En dan zie je, de show kan ook verder gaan, op een andere manier. Eerlijk, open en zonder maskers. Kwetsbaar dus. Maar wie durft dat nog? Behalve echte helden? Maar is die durf om kwetsbaar te zijn, misschien net wat muziek, boeken en tv programma’s zo boeiend maakt? Een heerlijk gedachte die ook vrijmaakt. Oh yes, die perfectie hoeft dus niet! Misschien wel nooit? Jeswecan.be
