Eén van de mooiste momenten die ik als tv maker mocht opzetten was de ontmoeting tussen Willy Willy
en zijn idool Keith Richards. Het werd een magisch treffen, dat me onverwacht, maar heel onmiskenbaar, inkijk gaf in de essentie van het leven. Ik deel deze ontmoeting graag vandaag Willy, omdat ze zo bijzonder is. In woorden, gebaren en doorheen hun stiltes vertellen deze muzikanten ons iets heel kostbaars. Over liefde, familie, dromen en de alledaagse realiteit. Over passie, verwondering en bewondering. Maar ook over kwetsbaarheid, die onverwacht kan ontstaan als je voor elkaar openstaat. Ik luisterde. We waren in hetzelfde moment en ik hoorde jullie boodschap. Over zoekende zielen, die ook maar heel gewoon zijn. Die ’s middags ook graag een simpel boterhammeke eten in goed gezelschap. Die Rock en Roll leven, maar altijd integer en warm zijn. Een dualiteit die jij omarmde. Zo bijzonder, maar toch eenvoudig. Ik kijk er vandaag graag naar terug Willy, naar je vreugde op die bijzondere dag. En ik voel weer de euforie die we deelden, omdat we het grote moment herkenden. Michèle, Guy, veel sterkte. Willy, we'll keep the flame alive